Maðarada kalýþlar kimi zaman kýsa kimi zamanda bir ay gibi uzun zamaný kapsýyordu. Yine maðarada bulunduðu bir anda Cebrail geldi ve O’na:
-Oku! dedi.
O:
Ben okumak bilmem¸ dedi.
Rasulullah (s.a.v) devamýný þöyle dile getiriyor.
-Sonra melek beni tuttu ve þiddetle sýktý. Takatim kesildi¸ beni býraktý ve:
-Oku¸ dedi.
Ben
-Okumak bilmem¸dedim.
Beni ikinci defa tuttu ve sýktý. Takatim kesildi. Sonra yine býraktý ve:
-Oku¸ dedi.
Ben
Okumak bilmiyorum¸ dedim üçüncü defa beni þiddetle tuttu¸ sýktý býraktý ve nihayet þu ayetleri okudu:
“Yaratan Rabbinin adýyla oku.
O¸ insaný bir kan pýhtýsýndan yarattý.
Oku¸ Rabbin nihayetsiz kerem sahibidir.
Ki¸ O¸ kalemle öðretendir.
Ýnsana bilmediðini öðretti.”
Rasulullah (s.a.v) titreyerek ailesine döndü ve Hz. Hatice’ye:
-Beni örtün! beni örtün! dedi.
Korkusu gittikten sonra baþýndan geçenleri Hz. Hatice’ye anlattý.
Aralarýnda geçen konuþmadan sonra Hz. Hatice Rasulullah (s.a.v)’ý alýp
amcasýnýn oðlu Varaka bin Nevfel’e götürdü. Varaka Rasulullah (s.a.v)’ý dinledikten sonra O’ na þöyle dedi:
“Bu gördüðün Allah’ýn Musa’ya gönderdiði Cebrail (a.s)’dýr. Ah¸ sana peygamberlik geldiði zaman genç olsam kavmim seni çýkaracaðý zaman hayatta bulunsam.”
Varaka¸ Rasulullah (S.A.V)’ýn Mekke’den çýkarýlacaðýný söylüyordu. Peygamber (s.a.v) þaþkýndý. Doðup büyüdüðü bu güzel þehirden birgün zorla ayrýlacaktý.
Ýlk vahyden kýrk gün sonra ikinci vahy geldi. Peygamber (s.a.v)’e görevi söyleniyordu. Ýnsanlarý Allah’a inanmaya çaðýracaktý. Kendisine ilk inananlar: hanýmý Hz.Hatice¸ amcasýnýn oðlu Hz.Ali¸ arkadaþý Hz.Ebubekir¸ Zeyd bin Harise¸ Zubeyr ibni Avvam¸ Abdurrahman ibni Avf…
Her yýl Kabe þimdi olduðu gibi peygamber (s.a.v) zamanýnda da insanlar tarafýndan ziyaret ediliyordu. Peygamber (s.a.v) bu olaydan yararlanmak istedi ve gelen insanlara Ýslamý anlatýyordu. Tabi ki müþriklerde boþ durmuyor¸ peygamber (s.a.v) ile alay ediyorlardý.
Yollarýna dikenler koyuyorlar¸ çöplerini kapýsýnýn önüne döküyorlardý. Hatta o kadar ileri gittiler ki peygamber (s.a.v) Kabe’de namaz kýlarken üzerine hayvan pisliði bile döktüler. Ama yaptýklarý tüm eziyetler inananlarýn artmasýný engellemiyor¸ haklý davasýnda peygamber (s.a.v)’in geri adým atmasýna sebep olmuyordu. Yaptýklarý onca teklife karþý peygamber (s.a.v) onlara þu cevabý veriyordu.:
“… Allah’a yemin olsun ki; bu davadan vazgeçmem için güneþi sað elime ay’ý da sol elime koysalar¸ bu yolda ölünceye veya Allah onu üstün getirinceye kadar asla bu davadan vazgeçmeyeceðim.”
Þimdi isterseniz Müslümanlara yapýlan iþkencelere bir örnek verelim.
Umeyye bin Halef adýnda bir adamýn kölesi olan Bilali Habeþi efendisi tarafýndan öðle vakti güneþ adam akýllý kýzdýrmaya baþladýðýnda O’nu Mekke’nin sahrasýna çýkarýr kýzgýn kumlara yatýrýr ve üzerine de kayalar koyardý.ve Bilal’e:
-Hayýr! Hayýr! Ya Muhammed’i inkar ederek Lat ve Uzza’ya ibadet edersin yada iþkence sen ölünceye kadar devam eder.
Hz. Bilal ise:
-Allah birdir! Allah birdir! Diye cevap veriyordu.
Yine birgün Hz. Bilal’e iþkence edilirken Umeyye’nin yanýna gelen Hz Ebu Bekir ona þöyle dedi:
Ey Umeyye! Bu zavallý hakkýnda Allah’tan korkmuyor musun? Ne zamana kadar ona iþkence edeceksin?
Umeyye Hz Ebubekir’e:
Onu yoldan sen çýkardýn þimdi de onu gördüðü iþkenceden sen kurtar¸
dedi. Bunun üzerine Hz. Ebubekir Hz. Bilali satýn aldý ve onu özgürlüðüne kavuþturdu.Cenabý Hak ise Hz Ebubekir’in yaptýðý bu iþe Kur’an-ý Kerim’de þöyle deðiniyor:
“Halbuki (þirkten ve günahlardan) çok sakýnan¸ malýný (sýrf allah nezdinde) temizlemek için veren ondan uzaklaþtýrýlacaktýr. Onun nezdinde bir kimsenin (Allah tarafýndan)mükafat edilecek hiçbir nimet (ve minneti) yoktur. O
(bunu) sýrf o çok yüce Rabbinin rýzasýný aramak (için yapmýþtýr).herhalde kendiside ileride hoþnud olacaktýr. (leyl suresi)

YORUM LÝSTESÝ