1 Afv kelimesi ile birlikte mütalaa edilmesi gereken bir ýstýlâh da "istiðfar"dýr. Bunu þu þekilde tarif etmek mümkündür. "Bir kimsenin Allahû Teâla (cc)'dan günahlarýnýn baðýþlanmasýný istemesine istiðfar denir." Bu kelime ga-fe-re aslýndan gelir. Bir iþi düzeltmek mânâsýnadýr. Ayný zamanda örtmek, bir nesneyi zarf içerisine koymak mânâlarýný da içine alýr. Esma-i Hüsna'dan birisi de "Gaffar"dýr. Gaffar, "kullarýnýn ayýplarýný örtüp, günahlarýný ve hatalarýný baðýþlayan" demektir.
Allahû Teâla (cc)'nýn emirlerine aykýrý olarak yapýlan her iþ "günah"týr. Günah kelimesi Farsça'dýr. Arapça'da lemen, seyyie, zenb ve kebire günah mânâsýndadýr. Arapça mütehassýslarý lemen ve seyyieyi küçük günah, zünûb ve kebair'i büyük günah olarak tarif etmiþlerdir. Kur'ân-ý Kerim'de: "Eðer yasak edildiðiniz büyük (günah)lardan kaçýnýrsanýz, sizin öbür kabahatlerinizi örteriz"2 buyurulmuþtur. Bu âyet-i kerimede büyük günah kebair, kabahatler de seyyie olarak alýnmýþtýr.3
Resûl-i Ekrem (sav)'in "Allahû Teâla (cc) affeden bir kulun, izzetini ve þerefini artýrýr"4 buyurduðu bilinmektedir. Mü'minlerin birbirlerine karþý þefkatli olmalarý zarûridir "Hukuku'1 ibad" diye isimlendirilen "kul hukuku" ancak karþýlýklý rýza ve helâlleþme ile giderilebilir. Ayrýca "Her kim bir müslümanýn ayýbýný örterse, Allah (cc)'da, kýyamet gününde onun ayýplarýný örter"5 hadis-i þerifi; mü'minlerin birbirlerini afvetmelerinin lüzümuna iþaret etmektedir.
Allahû Teâla (cc)'nýn emirlerini, nefsine uymak ve tembellik sebebiyle yerine getiremeyen her insan, "tevbe ve istiðfar" etmek durumundadýr. Bunun neticesi, o fiilin tesiri ortadan kalkarsa, afvedilmiþ olur. Ancak kat'i olarak bilinemiyeceði için mü'minler "ümid" ile "korku" arasýnda yaþamaya gayret ederler.
Müslüman, Allahû Teâla (cc)'nýn emirlerine teslim olan mânâsýnadýr. Allahû Teâla (cc)'nýn dininin düþmanlarýný kendine dost bilmez ve onlardan afv dilemez. Bilhassa küfür ahkâmýnýn galip olduðu beldelerde, bu hususa azami dikkat gerekir.
KAYNAKLAK
(I) Ýbn-i Manzur, Lisanu'l Arab, Cevherî, es-Sýhah ve el-Müncid.
[2) Nisâ Sûresi: 31.
(3) Ýbn-i Kesir, Tefsiru'l Kur'ânil Azim, Beyrut, 1969. D. Ma'rife Yay. c. I, sh. 481.
(4) Ýmam Ahmed b. Hanbel, el-Müsned, c. II, sh. 386.
(5) Sünen-i Ýbni Mace, Ýst.1401, c. II, sh. 850, Hd.No:2547.
|
