Bu ayetin inmesine sebeb olan olay þu þekilde beyan edilir:
"Nebî (s.a.s.), Medine'de iken þöyle buyurdu:"Beni seven Allah'ý sevmiþ, bana itaat eden Allah'a itaat etmiþ olur."
Bunun üzerine münafýklar dediler ki:
— Bu adamýn dediðini iþitiyor musunuz? Þirke yaklaþtý, oysa Allah'dan baþkasýna ibadeti nehye diyor. Bu sözleri söylemesinin, hristiyanlarýn Ýsâ b. Meryem'i rab edindikleri gibi, bizim de kendisini rab edinmemizi istemesinden baþka bir sebebi olabilir mi?
Bunun üzerine Allah, Nebî (s.a.s.)'in söylediklerini tasdik etmek üzere: "Kim Rasul'e itaat ederse, gerçekte Allah'a itaat etmiþ olur." buyruðunu indirdi."2
Ýslâm Milleti'nin "Peygamberlerin vârisleri olan âlimleri" arasýnda mutlâk müctehidlerden Ýmam Muhammed b. Ýdris eþ-Þâfiî (rh.a.), "er-Risâle" adlý meþhur eserinde þöyle der:
"Allah: 'Kim Rasul'e itaat ederse, gerçekten Allah'a itaat etmiþ olur." buyurmuþtur. Bu ayetlerde Allah, insanlara, Hz. Peygamber'e bey'at etmenin kendisine bey’at etmek olduðunu, yine Hz. Peygamber'e itaat etmenin de kendisine itaat etmek olduðunu bildirmiþtir.
Yine yüce Allah, onlara bildirmiþtir ki, Peygamber'in hükmü, O'nun hükmü demektir. Çünkü Allah, Peygamber'in hükmüne uymayý farz kýlmýþ, ezelî ilminde geçtiði üzere O'nu, ma'sum ve muvaffak kýlmakla mutluluða erdirmiþ, O'nun insanlarý doðru yola ilettiðine ve kendi emrine uyduðuna tanýklýk etmiþtir.
Böylece Allah, kullarýný Peygamber’e itaate mecbur ederek ve onlara, O’na itaatin kendisine itaat olduðunu bildirerek farzýný pekiþtirmiþtir.
Kýsaca, Allah, insanlara hem kendi emrine, hem de Peygamberinin emrine uymalarýný farz kýldýðýný, Peygamberine itaatin, kendisine itaat olduðunu bildirmiþtir. Sonra da yüce Allah, Peygamberinin de kendi emrine uymasýnýn farz olduðunu bildirmiþtir."3
Ýmam Fahruddîn er- Râzî (rh.a.), “Mefâtihil-Gayb” adlý ünlü tefsirinde þunlarý anlatýr:
“Cenâb-ý Hakk’ýn: ‘ Kim Rasul’e itaat ederse, gerçekten Allah’a itaat etmiþ olur” buyruðu, O Rasul’ün, bütün emir ve nehiylerde, Allah’dan teblið ettiði bütün hususlarda Mâsum olduðuna delâlet eden en güçlü delillerden birisidir. Zirâ Hz. Peygamber (s.a.s.) bunlardan herhangi birinde hatâ etmiþ olsaydý, O’na itaat, Allah’a itaat etmek kabilinden olmazdý. Yine, Hz. Peygamber’in bütün fiilleri hususunda da mâsum olmasý gerekir.
Çünkü Allah Teâlâ, ‘O’na uyunuz’ (En’âm, 6/153) ayetiyle, O’na ittiba etmeyi emretmiþtir. O’na uymak, ittiba etmek ise, baþkasý yaptýðý için, baþkasýnýn yapmýþ olduðu o fiilinin bir mislini yapmaktan ibarettir.
Binâenaleyh, o fiilin bir mislini yapan kimse, Allah’a ‘O’na uyunuz’ emrinden itaat etmiþ olur. Binâenaleyh, bütün söz ve fiillerinde, delilin tahsis ettiði durum hariç, Peygamber’e inkiyâd etmenin Allah’a itaat ve O’nun hükümlerine inkiyâd etmek olduðu sabit olur.”4
Ebu Hüreyre (r.a.) rivayet eder.
Rasulullah (s.a.s.) þöyle buyurur:
“Her kim bana itaat ederse, Allah’a itaat etmiþtir. Her kim bana isyan ederse, Allah’a isyan etmiþtir.”5
Allâme Ýbn Hacer el- Askalânî (rh.a.), “ Sahih-i Buhârî’”nin þerhi olan “ Fethu’l-Bârî” adlý eserinde bu hadisi þerh ederken þöyle der: “Bu, þu demektir: Çünkü ben ancak yüce Allah’ýn emrettiðini emrederim. Her kim benim emrettiðimi yapacak olursa, ancak onu emretmemi bana emredene (Allah’a) itaat etmiþ olur.
Mânânýn þu þekilde olmasý da muhtemeldir: Çünkü yüce Allah, bana itaati emretmiþtir. Her kim bana itaat ederse, Allah’ýn bana itaat edilmesi gerektiði ile ilgili emrine itaat etmiþ olur.
Masiyette de durum böyledir. Ýtaat, emredileni yerine getirmek, yasak edilenden kaçýnmak demektir. Ýsyan ise, bunun tam aksidir.”6
Ýbn Ömer (r.anhuma) anlatýyor:
Ashabdan bir grupla Rasulullah (s.a.s.)’ýn yanýndaydýk. Bir ara bize:
“Hey sizler, yüce Allah’ýn sizlere gönderdiði bir Rasul olduðumu biliyorsunuz deðil mi?”
diye sordu.
—Evet, biliyoruz, dedik.
“Yüce Allah kitabýnda bana itaat edenin, Allah’a itaat etmiþ olacaðýný yazdýðýný da biliyorsunuz deðil mi?” diye sordu.
—Tabi ki, þehadet ederiz ki, sana itaat eden, Allah’a itaat etmiþ olur. Sana itaat etmek de
Allah’a itaattendir, karþýlýðýný verdik.
Bunun üzerine þöyle buyurdu:
“Bana itaat etmeniz, Allah’a itaat etmeniz demektir. Ýmamlarýnýza (yöneticilerinize)itaat
etmeniz de bana itaat demektir.”7
Þeksiz, þübhesiz ve katýksýz iman eden Muvahhid Mü’minler, Rasulullah (s.a.s.)’e itaat etmenin farz olduðuna inanýr ve gereðini yerine getirmeye gayret ederler… Rasulullah (s.a.s.)’i hayat önderi ve örneði kabul edip O’na itaatin yegâne Rabbimiz ve Ýlâhýmýz Allah’ýn kat’i bir emri olduðuna iman eden Muvahhid Müminler, bütün imkânlarýný sarf ederek bu farzý yerine getirirler…
Rabbimiz Allah Azze ve Celle’nin insan kullarý arasýnda seçkin kýldýðý ve Rasul olarak seçip vahye muhatap kýldýðý bütün Nebi ve Rasul kullarýna itaat edilmesini kullarýna farz kýlmýþtýr…
Þöyle buyurur Allah Teâlâ: "Biz, Rasullerimizden hiç kimseyi ancak Allah’ýn izniyle kendisine itaat edilmesinden baþka bir þeyle göndermedik." 8
"De ki: ‘Allah’a itaat edin, Rasul’e itaat edin. Eðer yine yüz çevirirseniz, artýk O’nun (Peygamberin) sorumluluðu Kendisine yüklenen, sizin sorumluluðunuz da size yüklenendir.
Eðer O’na itaat ederseniz, hidayet bulmuþ olursunuz. Rasul’e düþen, apaçýk bir tebliðden baþkasý deðildir."9
"Rasul’un görevi, apaçýk teblið etmek ve davete icâbet edenleri bir araya getirip kardeþler yaparak Ýslâm Milleti’ni oluþturmak, ümmetin vahdetini saðlamaktýr… Bu tebliðe kulak verenler, bu davete icâbet edenler ise, hidayet bulmuþ olur, mutluluk elde eder, dünyada izzet, ahirette cennet ehli olurlar… Ýþte gerçek kurtuluþ budur!..
Âlemlerin Rabbi ve Ýlâhý Allah Teâlâ, insan kullarýnýn irþâdý için gönderdiði hidayet rehberleri olan Nebiler ve Rasuller (Allah’ýn salât ve selâmý cümlesinin üzerine olsun), kavimlerinin insanlarýný Allah’a kul olmaya, hükümlerine teslim olup itaat etmeye davet ederken, Allah’ýn izniyle Kendisine itaat etmelerini beyan etmiþlerdir… Çünkü Onlara itaat eden Allah’a itaat etmiþtir… Onlar, Allah Azze ve Celle’nin emriyle hareket eden ismet sahibi, yani masum þahsiyetlerdir…
Kendisinden baþka hak ilâh olmayan, yegâne hüküm koyucu ve hükmüne boyun eðdirici Rabbimiz Allah, hayat kitabýmýz Kur’ân-ý Kerim’de bu gerçeði þöyle beyan buyurur:
“Nuh kavmi de gönderilen (Peygamber)leri yalanladý.
Hani onlara kardeþleri Nuh: ‘Sakýnmaz mýsýnýz ?’ demiþti.
‘Gerçek þu ki ben, size gönderilmiþ güvenli bir Rasulum.
Artýk Allah’dan korkup sakýnýn ve bana itaat edin.
Buna karþýlýk ben sizden bir ücret istemiyorum, ücretim yalnýz Âlemlerin Rabbine aiddir.
Artýk Allah’dan korkup sakýnýn ve bana itaat edin.”10
“Ad (kavmi) de gönderilen (Rasul)leri yalanladý.
Hani onlara kardeþleri Hûd: ‘Sakýnmaz mýsýnýz?’ demiþti.
‘Gerçek þu ki ben, size gönderilmiþ güvenilir bir Rasulum.
Artýk Allah’dan korkup sakýnýn ve bana itaat edin.”11
“Semud (kavmi)de, gönderilen (elçi)leri yalanladý.
Hani onlara kardeþleri Salih: ‘Sakýnmaz mýsýnýz?’ demiþti.
‘Gerçek þu ki ben, size gönderilmiþ güvenilir bir Rasulum.
Artýk Allah’dan korkup sakýnýn ve bana itaat edin.”12
“Lût (kavmi) de gönderilen (elçi)leri yalanladý.
Hani onlara kardeþleri Lût: ‘Sakýnmaz mýsýnýz?’ demiþti.
‘Gerçek þu ki ben, size gönderilmiþ güvenilir bir Rasulum.
Artýk Allah’dan korkup sakýnýn ve bana itaat edin."13
“Eyke halký da, gönderilen (peygamber)leri yalanladý.
Hani onlara Þuayb: ‘Sakýnmaz mýsýnýz?’ demiþti.
“Gerçek þu ki ben, size gönderilmiþ güvenilir bir Rasulum.
Artýk Allah’dan korkup sakýnýn ve bana itaat edin.”14
“Ýsâ, açýk belgelerle gelince, dedi ki: ‘Ben size bir hikmetle geldim ve hakkýnda ihtilafa düþtüklerinizin bir kýsmýný size açýklamak için de. Öyleyse Allah’dan sakýnýn ve bana itaat edin.”15
“Benden önceki Tevrat’ý doðrulamak ve size haram kýlýnan bazý þeyleri helâl kýlmak üzere size Rabbinizden bir ayetle geldim. Artýk Allah’dan korkup bana itaat edin.”16 Delil olarak beyan edilen ayetlerde apaçýk görülüp anlaþýldýðý gibi, bütün Nebî ve Rasul yüce þahsiyetler, Allah’ýn emri ve izniyle kendilerine itaat edilmesini istemiþlerdi…
Onlara itaat, onlarýn vahiy ile Allah’dan aldýklarý Allah’ýn emir ve nehiylerine itaattir… Allah, onlara kitab ve hikmeti vermiþtir… Kitab, Allah’ýn hükümlerini beyan ederken, hikmet onlarýn nasýl uygulanacaðýný, Allah’ýn rýzasý ve muradý doðrultusunda uygulamasýný gündeme getirmektedir… Yâni, Kitab ve Sünnet bütünlüðü!..
Katýksýz iman eden Muvahhid Mü’minlerin olmazsa olmazlarý Allah’a ve Rasulü (s.a.s.)’e itaat etmektir!..
Kendisinden baþka hüküm koyucu hak ilâh olmayan Âlemlerin Rabbi Allah Teâlâ þöyle buyurur:
“Allah’a itaat edin ve Rasul’e de itaat edin. Þayet yüz çevirecek olursanýz, artýk Rasulümüz üzerine düþen (yalnýzca) apaçýk bir teblið (gerçeði en yalýn biçimde size iletme)lidir.”17
“Sana savaþ ganimetlerini sorarlar. De ki: ‘Ganimetler, Allah’ýn ve Rasulünündür. Buna göre, eðer mü’min iseniz Allah’dan korkup sakýnýn, aranýzý düzeltin ve Allah’a ve Rasulüne itaat edin.”18
“Ey iman edenler, Allah’a ve Rasulüne itaat edin. Siz de iþitiyorken, ondan yüz çevirmeyin. Ve: ‘Biz iþittik, dedikleri hâlde, gerçekte iþitmeyenler gibi olmayýn.”19
“Allah’a ve Rasulüne itaat edin ve çekiþip birbirinize düþmeyin, çözülüp yýlgýnlaþýrsýnýz, gücünüz gider. Sabredin. Þüphesiz Allah, sabredenlerle beraberdir.”20
“De ki: ‘Eðer siz Allah’ý seviyorsanýz bana uyun, Allah da sizi sevsin ve günahlarýnýzý baðýþlasýn. Allah baðýþlayandýr, esirgeyendir.’De ki: ‘Allah’a ve Rasulüne itaat edin.’ Eðer yüz çevirirlerse, þübhesiz Allah, kâfirleri sevmez.” 21
“Ey iman edenler, Allah’a itaat edin, Rasul’e itaat edin ve sizden olan emir sahiblerine de.”22
“Allah’a itaat edin, Peygamber’e itaat edin ve sakýnýn. Eðer yüz çevirirseniz bilin ki, Rasulümüze düþen, ancak apaçýk bir tebliðdir.”23
“Þu hâlde namazý dosdoðru kýlýn, zekâtý verin ve Allah’a ve O’nun Rasulüne itaat edin. Allah, yaptýklarýnýzdan haberdardýr.”24
“Hayýr, öyle deðil. Rabbine andolsun, aralarýnda çekiþtikleri þeyler için seni hakem kýlýp sonra senin verdiðin hükme, içlerinde hiçbir sýkýntý duymaksýzýn tam bir teslimiyetle teslim olmadýkça iman etmiþ olmazlar.”25
Yegâne önderimiz ve hayat örneðimiz Rasulullah Muhammed (s.a.s.)’e itaat etmek, böyle bir teslimiyetle gerçekleþir… Katýksýz iman edenlerin kalbinde hiçbir sýkýntý olmadan itaat eder ve teslim olurlar…
Rasulullah (s.a.s.)’e itaat konusunda mü’min Müslümanlarýn kesin tavrý: “Ýþittik ve itaat ettik!
Rabbimiz Allah Teâlâ, bu konuda þöyle buyurur: “Onlar derler ki: ‘Allah’a ve Rasulüne iman ettik ve itaat ettik’ sonra bunun ardýndan onlardan bir grup sýrt çevirir. Bunlar, iman etmiþ deðillerdir.’26
“Aralarýnda hükmetmesi için Allah’a ve Rasulüne çaðrýldýklarý zaman mü’min olanlarýn sözü: ‘Ýþittik ve itaat ettik’ demeleridir. Ýþte felâha kavuþanlar bunlardýr.
Kim Allah’a ve Rasulüne itaat ederse ve Allah’dan korkup O’ndan sakýnýrsa, iþte kurtuluþa ve mutluluða erenler bunlardýr.”27
“Rasul, kendisine Rabbinden indirilene iman etti, mü’minlerde. Tümü, Allah’a, meleklerine, kitablarýna, ve Rasullerine inandý. ‘O’nun Rasulleri arasýnda hiçbirini (diðerinden) ayýrdetmeyiz. Ýþittik ve itaat ettik. Rabbimiz, baðýþlamaný (dileriz) varýþ ancak Sana’dýr’ dediler.”28
Katýksýz imanlarýnýn gereði Rasulullah (s.a.s.)’e tam teslimiyetle itaat eden Muvahhid Mü’min Müslümanlarýn, Rabbleri Allah tarafýndan kendilerine verilecek mükâfat þöyle beyan olunmuþtur:
“Dosdoðru namazý kýlýn, zekâtý verin ve Rasul’e itaat edin. Umulur ki, rahmete kavuþturulmuþ olursunuz.”29
“Allah’a ve ve Rasulüne itaat edin ki, merhamet olunasýnýz.”30
“Mü’min erkekler ve mü’min kadýnlar birbirlerinin velîleridirler, iyiliði emreder, kötülükten sakýndýrýrlar, namazý dosdoðru kýlarlar, zekâtý verirler ve Allah’a ve Rasulüne itaat ederler.
Ýþte Allah’ýn kendilerine rahmet edeceði bunlardýr. Þübhesiz Allah, üstün ve güçlüdür, hüküm ve hikmet sahibidir.”31
“Ey iman edenler, Allah’dan sakýnýn ve sözü doðru söyleyin. Ki O (Allah,) amellerinizi ýslah etsin ve günahlarýnýzý baðýþlasýn. Kim Allah’a ve Rasulüne itaat ederse, artýk o, en büyük kurtuluþla kurtulmuþtur.”32
“Kim Allah’a ve Rasulüne itaat ederse, (Allah) onu, altýndan ýrmaklar akan cennetlere sokar.” 33
“Eðer Allah’a ve Rasulüne itaat ederseniz, O, sizin amellerinizden hiç bir þey eksiltmez. Þübhesiz Allah, çok baðýþlayandýr, çok esirgeyendir.” 34
“Bunlar, Allah’ýn sýnýrlarýdýr. Kim Allah’a ve Rasulüne itaat ederse, onu, altýndan ýrmaklar akan, içinde ebedî kalacaklarý cennetlere koyar. Ýþte büyük kurtuluþ ve mutluluk budur.”35
“Kim Allah’a ve Rasulüne itaat ederse, iþte onlar, Allah’ýn kendilerine nimet verdiði Peygamberler, sýddîklar, þehidler ve Salihlerle beraberdir. Ne iyi arkadaþtýr onlar.”36
Katýksýz iman eden ve imanlarýn gereði olan Allah’a Rasulü (s.a.s.)’e itaat edenlerin mükâfatý ayetlerde böyle beyan olundu… Allah’a ve Rasulullah (s.a.s.)e itaat etmeyenlerin cezasý ise þöyle beyan edilir ayetlerde:
“Gerçekten Allah, kâfirleri lânetlemiþ ve onlar için çýlgýn bir ateþ hazýrlamýþtýr. Orada ebedî olarak kalýcýdýrlar. Onlar, ne bir velî, ne bir yardýmcý bulamayacaklardýr.
Yüzlerinin ateþte evrilip çevrileceði gün, derler ki : ‘Eyvahlar bize, keþke Allah’a itaat etseydik ve Rasul’e itaat etseydik.’ Ve dediler ki: ‘Rabbimiz, gerçekten biz, efendilerimize ve büyüklerimize itaat ettik, böylece onlar bizi yoldan saptýrmýþ oldular.
Rabbimiz, onlara azabdan iki katýný ver ve büyük bir lânet ile lânet et.”37
Rabbimiz Allah Teâlâ, hayat kitabýmýz Kur-ân’da, yegâne önderimiz Rasulullah (s.a.s.)’e itaat eden mü’min Müslümanlarýn mükâfatlarýný ve O’na itaat etmeyenlerin cezasýný böyle beyan buyurmaktadýr…
Bu konuda, meþhur müfessirlerden Elmalýlý M. Hamdi Yazýr (rh.a)’in tefsirinde yer alan çok güzel ve isabetli bir tesbitini paylaþmakta fayda umuyoruz… þöyle diyor Elmalýlý Hamdi Yazýr:
“Rasulullah (s.a.s.)’e uymak, yalnýz ‘Ben özümü Allah’a teslim ettim’ (Âl-î Ýmran, 3/20) diye bütün sevgiyi sýrf Allah’da toplayýp, O’na teslim olduðunu sunmakta ve itaati yalnýzca O’na yapmaktýr. Hz. Muhammed’e de sýrf Allah’ýn Rasulü, görevlendirdiði Peygamberi, dinin tebliðcisi, hidayetinin ve emirlerinin bildiricisi ve habercisi olduðundan dolayý, yine sýrf Allah için uymak ve izinden gitmektir.
Birine uyarken, onun karþýsýnda veya yanýnda diðer birine veya ikisine daha uymak baþka þey, tek baþýna ve yalnýzca O’na uyarken, O’nun namýna, O’nun bir adamýný, bir görevlisini tanýmak yine baþka bir þeydir. Bir elçiyi tanýmak, onun kendisini deðil, onu görevlendirip gönderen makamý tanýmaktýr. Meselâ, bir devletin elçisini, memurunu reddetmek demek olduðu gibi, Allah’ýn elçisi demek olan Peygamberi kabul etmeyip reddetmek de Allah’a küfür ve saygýsýzlýktýr. Bundan dolayý Allah’ýn Rasulüne itaat etmekten kaçýnanlar, Allah’a ibadet ve itaatten kaçýnan kâfirlerdir. Allah da kâfirleri sevmez, küfrün hiçbir çeþidine razý olmaz.”38
Ve Rabbimiz Allah Azze ve Celle’nin buyruðu: “Ey iman edenler, Allah’a itaat edin, Rasul’e itaat edin ve kendi amellerinizi geçersiz kýlmayýn.”39
Dipnot
1- Nisa, 4/80
2- Mukâtil b. Süleyman, Tefsir-i Kebîr, çev. M. Beþir Eryarsoy, Ýst. 2006, c.1, sh.383-384.
Ýbnü’l-Cevzî, Zadü’l-Mesîr Fî Ýlmi’t-Tefsir, çev. Doç. Dr. Abdulvehhab Öztürk, Ýst. 2009, c.1,sh.599.
Fahruddîn er-Râzî, Tefsir-i Kebîr- Mefâtihu’l Gayb, çev. Prof. Dr. Suat Yýldýrým, vdð. Ank. 1990, c.8,sh.180.
3- Muhammed b. Ýdris eþ- Þâfiî, er-Risâle, çev. Prof Dr. Abdülkadir Þener- prof. Dr.
Ýbrahim Çalýþkan, Ank. 1996, sh.53-57, Md. 270-271-279-281.
4- Fahreddîn er-Râzî, A.g.e c.8, sh.179.
5- Sahîh-i Buharî, Kitabu’l-Ahkâm, B.1, Hds.1.
Kitabu’l-Cihad ve’s-Siyer, B. 108, Hds.164
Sahih-i Müslim Kitabu'l-Ýmâre, B.8, Hds.32-33.
Ýmam Nesâî es-Sünnenü’l Kübrâ, çev. Hasan Yýldýz, Ýst. 2011, c.8, sh.115, Hds. 8674.
Ayrýca bkz. Ahmed b. Hanbel, Müsned, c.2, sh.244,342.
6- Ýbn Hacer el-Askelânî, Fethu’l-Bârî-Muhtasar, çev. Dr. Ýbrahim Tüfekçi, Ýst. 2008,
c.14, sh.151.
7- Celâleddin es-Suyutî, ed-Dürrü’l-Mensûr, çev. Hasan Yýldýz, Ýst. 2012, c.4, sh.527-
528. Ýbnu’l- Munzir ve Hâtib’den.
8- Nisa, 4/64.
9- Nûr, 24/54.
10- Þuara, 26/105-110.
11- Þuara, 26/123-126.
12- Þuara, 26/141-144.
13- Þuara, 26/160-163.
14- Þuara, 26/176-179.
15- Zuhruf, 43/63.
16- Âl-Ýmrân, 3/50.
17- Teðabün, 64/12.
18- Enfal, 8/1.
19- Enfal, 8/20-21.
20- Enfal, 8/46.
21- Âl-Ýmrân, 3/31-32.
22- Nisa, 4/59.
23- Mâide, 5/92.
24- Mücadele, 58/13.
25- Nisa, 4/65.
26- Nûr, 24/47.
27- Nûr, 24/51-52.
28- Bakara, 2/285.
29- Nûr, 24/56.
30- Âl-Ýmrân, 3/132.
31- Tevbe, 9/71.
32- Ahzab, 33/70-71.
33- Fetih, 48/17.
34- Hucurat, 49/14.
35- Nisa, 4/13.
36- Nisa, 4/69.
37- Ahzab, 33/64-68.
38-Elmalýlý M. Hamdi Yazýr, Hak Dini Kur'ân Dili, Ýst. 2001, C.2, Sh.328. (Yenda
Yayýnlarý) Sadeleþmiþ nusha, C.2, Sh.343. (Azim Yayýnlarý)
39- Muhammed, 47/33.
