Enes bin malik (r.a)'ýn rivayetiyle Rasulullah (s.a.v) þöyle buyuruyor: "Hiç biriniz, ben ona, babasýndan da, evladýndan da, bütün insanlardan da sevgili olmadýkça (kemâliyle) iman etmiþ olmaz” (1)
Ayný hadisin diðer bir rivayetinde, Önderimiz Rasulullah (s.a.s) konunun önemini belirtmek için yeminle baþlýyor.
Ebu hüreyre (r.a)'ýn rivayetiyle þöyle buyuruyor Rasulullah (s.a.s):"Nefsim elinde olan Allah'a yemin ederim ki, hiç biriniz, ben kendisine babasýndan da, evladýndan da daha sevgili olmadýkça (kemâliyle) iman etmiþ olmaz."(2)
Kâmil imanýn þartlarýndan birisidir, yegane hayat önderimiz ve biricik örneðimiz Rasulullah (s.a.s)'i  sevmek… Muvahhid mü'minler, Rasulullah (s.a.s)'e karþý olan imanlarýnýn gereði ortaya çýkan sevgi, kendilerini, baba ve annelerini, çocuklarýný, mallarýný ve diðer insanlarý sevdiklerinin çok daha üstünde bir sevgidir… Rasulullah (s.a.s)'in sevgisine hiçbir þey tercih edilemez… Dünyalýk hiçbir þey, Rasulullah (s.a.s)'in sevgisine denk olamaz… Bu sevgi, mü'min müslümanlarýn öz nefislerinden kendileri için daha evlâ olan, " Âlemlere rahmet kýlýnan "(3) bir yüce þahsiyete karþý duyulan bir sevgidir…
Bu sevgi, Rabbimiz Allah'ýn, þu ayet-i kerime'de vasfýný beyan buyurduðu eþsiz þahsiyete karþý duyulan  sevgidir: “Andolsun, size içinizden, sýkýntýya düþmeniz O'nun gücüne giden, size pek düþkün, mü'minlere þefkatli ve esirgeyici olan bir elçi gelmiþtir." (4)
Muvahhid mü'minlerin ve müttakî müslümanlarýn imamý Rasulullah (s.a.s)'in deðerini þöyle beyan buyurur Rabbimiz Allah: "Peygamber, mü'minler için kendi nefislerinden daha evlâdýr ve O'nun zevceleri de onlarýn anneleridir…"(5)
Ümmetini çok seven, mü'min müslümanlara çok þefkatli ve onlarýn en küçük sýkýntýsý bile kendisini çok üzen  Rasulullah (s.a.s), Rabbimizin bu fermanýný, mü'minlere duyurduktan sonra onun izahýný da beyan eder…
Ebu Hüreyre  (r.a)'ýn rivayetiyle þöyle buyurur Rasulullah (s.a.s.): "Ben, bütün mü'minlere kendi öz nefislerinden daha yakýným." (6)
Bu konuda, ümmetin her ferdini uyarmýþ, yetiþtirmiþ ve bu sevginin onlarýn kalblerine iyice yerleþmesine itina göstermiþ olan Rasulullah (s.a.s.) mü'minlerdeki Rasul sevgisine hiçbir sevginin denk olmamasý için dikkatli davranmalarýna hassasiyetle çalýþmýþtýr… Çünkü bu sevgiye,dünyevî herhangi bir þeyin denk tutulmasý, iman noktasýndaki olgunluðu engelleyici bir sed oluþturur… Böyle bir sed, mü'min için gerek kâmil iman bakýmýndan, gerekse salih amel bakýmýndan büyük bir noksanlýktýr… Kâmil mü'min, ancak kâmil iman ve salih amel ile meydana gelir…
Önderimiz Rasulullah (s.a.s), ümmetinden olan mü'min müslümanlarýn, imanlarýnýn kâmil ve amellerinin salih olmasýnýn istediðinden dolayý, onlarý dikkatli bir þekilde eðitmiþ ve onlara öðretmiþti…Herhangi bir noksanlýðý gidermeye çalýþmýþ, yerinde ve zamanýnda müdahale etmiþti….
Abdullah ibn Hiþam (r.a) þöyle demiþ: Biz, Rasulullah (s.a.v)'in beraberinde bulunuyorduk. Rasulullah, Ömer ibn Hattab'ýn elinden tutmuþ hâldeydi.
Ömer (r.a) O'na: - Ya Rasulullah, sen bana, muhakkak ki, nefsimden baþka her þeyden daha sevimlisin, dedi.
Rasulullah (s.a.s) da. O'na: "Hayýr (öyle söyleme)! Nefsim elinde bulunan (Allah)'a yemin ederim ki, ben sana, hayatýndan daha sevimli olmadýkça (iman kemâle ermez)."  buyurdu.
Bunun üzerine Ömer (r.a) de, O'na: - Þu anda Allah'a yemin ederim ki, sen bana, muhakkak nefsimden, yani canýmdan da daha sevimlisin, dedi.
Rasulullah (s.a.s) de: "Ýþte þimdi oldu ya ömer (imanýn kemâle erdi)!" buyurdu.(7)
Dünyada, Ümmetinden her muvahhid mü'mine karþý çok þefkatli olan önderimiz Rasulullah (s.a.s), ahirette de: "Ya Rabbi, ümmetim, ümmetim" diye þefaatçý olacaktýr…(8)
"Þefaatu'l- uzma "Sahibi Rasulullah (s.a.s)'i ümmetin erkekleri canlarýndan çok sevdikleri gibi, ümmetin muvahhid mü'min kadýnlarý da, canlarýndan çok sevmektedirler… Ümmetteki önderlerine karþý olan bu sevgi, katýksýz imanýn lezzetinden gelmektedir….
Enes bin  Malik (r.a) anlatýyor: Uhud günü, savaþ meydanýnda herkes büyük bir karmaþa içinde endiþeyle koþuþturuyordu. Birden:- Muhammed öldü, Muhammed (s.a.s) öldü, dediler. Bu çýðlýklar, Medine sokaklarýnda yankýlanmaya baþladý. Ensar'dan bir kadýn (Dinaroðullarý kadýnlarýndan Sümeyra bintü Kays), evinden çýkarak savaþ alanýna ulaþtý. Orada kardeþi, babasý, eþi ve oðlunun cesetleriyle karþýlaþtý.
Kadýn:- Peki, Rasulullah, nerede? O, ne yapýyor? diye sordu.
Gözleri, dört bir yanda Rasulullah (s.a.s)'ý arýyordu. O'na:- dosdoðru ilerle dediler. Nihayet Rasulullah (s.a.s)'ýn yanýna vardý. Mübarek Rasul'ün elbisesinden tuttu: “Anam babam sana fedâ olsun ya Rasulullah, sen, ölmedin ya!... Hiçbir þey umurumda deðildir!” dedi. (9)
Rasulullah (s.a.s)'e karþý sevgi ve hürmetlerini her söz ve her hâlleriyle ortaya koyan, insanlýk âleminin en hayýrlý nesli olan Ashab, Rasulullah (s.a.s)'in ayaðýna bir dikenin bile batmasýný, en küçük bir þekilde incinmesini bile istemez, buna tahammül edemiyeceklerini beyan etmiþlerdi…. Ýdam edilecekleri zaman  da bile bu ihlâs üzere olan tavýrlarýný net beyan etmiþ, bu inançlarýnda hiçbir taviz vermemiþlerdi... Onlarýn bu katýksýz imanlarý, bu salih amelleri ve bu tavizsiz tavýrlarý, kýyamete dek gelecek tüm Ýslâm milleti'nin her ferdi için en güzel örnek idi….
Asr-ý Saadet'in  Medine döneminde, hain ve zalim müþriklerin gerçekleþtirdikleri en zalimane katliâmlardan biri olan "Reci olayý" ýnda sonra esir aldýklarý Zeyd b. Desinne (r.a)'ýn kýssasýnda, Rasulullah (s.a.s) sevgisinin en zirvesi gözler önüne serilmiþti…
Mekkeli müþriklere satýlan Zeyd b. Desinne (r.a)'ýn kýssasý için Ýbn  Ýshak, þunlarý kaydetmiþti:
Zeyd b. Desinne'ye gelince O'nu, Safvan b.Ümeyye satýn aldý ki, babasý Ümeyye b. Halef mukabilinde O'nu katletsin. Safvan b. Ümeyye, O'nu Nitâs  denilen bir kölesi ile Ten'ime gönderdi. O'nu katletmek için Harem'den çýkardýlar. Kureyþ'den bir grup toplandý. Onlarýn içinde Ebu Süfyan b. Harb de vardý.
(Zeyd b.Desinne) katlonulmak için geldiði zaman Ebu Süfyan, O'na þöyle dedi: - Ey Zeyd, Allah iyiliðini versin. Muhammed'in þimdi bizim yanýmýzda  olup O'nun boynunu vurmamýzý ve senin de ailenin yanýnda olmaný ister misin?
(Zeyd) dedi ki: - Vallahi, Muhammed'in þimdi bulunduðu mekânda O'na eziyet veren bir dikenin isabet etmesini, benim ise, ailemin içinde oturur bulunmamý ne isterim, ne de severim.
Ebu Süfyan, þöyle diyordu:- Muhammed'in Ashabýnýn, Muhammed'i sevmesi gibi insanlardan hiçbir kimseyi görmedim!...
Sonra Nitâs, O'nu katletti.(Allah, o'ndan razý olsun). (10)
Ýnsanýn fýtrî yapýsýnda olan hâllerinden birisi de, her neyi seviyor ve arzuluyorsa, onunla beraber olur…
Gönül âleminde ve hayal âleminde beraber olduðuna, madde âleminde kavuþmak ister... Sevdiðini arzulayýp hürmet duyduðu ile madde âleminde beraber olan, manevî âlemde de beraber olmak ister… Bu sevgi ve beraber olmak arzusu, daimî bir beraberliði gündeme getirir…
Bu hakikat çerçevesinde Rasulullah (s.a.s) sevgisi gündeme gelecek olursa, Rasulullah (sas)’ý gerçekten sevenler, O'nunla beraber olurlar sonucu elde edilir… Rasulullah (s.a.s) hayatta iken, O'na iman edip, O'nu görüp O'na tabi olan ve Sünneti üzere yaþayan mü'min müslümanlarýn, O'nunla beraber olduðu gibi, O'ndan sonra gelip O'na iman ederek Sünneti üzere yaþayan mü'min müslümanlar, katýksýz imanlarýnýn gereði olan Rasulullah (s.a.s)’i sevmek vazifelerini, O'na inanmak ve Sünneti üzere yaþamak gerçeði ile gündeme getirirler… Gerçekten sevmek, sevdiðine tabi olmak ile gerçekleþir…
Hayatýný yalnýzca Allah ve Rasulullah (s.a.s)'in emirlerine göre düzenleyen, Allah ve Rasulü'ne itaat edip baþka hiçbir güce, hiçbir makama, hiçbir ferde ve gruba itaat etmeyen, mü'min müslümanýn cennette yüceldiði makamý, Rasulullaha (s.a.s) beyan eder…
Ebu Said el-Hudrî (r.a) rivayetiyle Rasulullah (s.a.s), þöyle buyurur: "Cennet ahalisi cennette, kendilerinden yüksekte gurfeler ehli denilen bir takým köþklerinin sahiblerini (aralarýndaki uzaklýk farkýndan dolayý) güçlükle görebilirler. Nitekim gündüz doðu veya batý ufkunda ýþýklý kalan parlak yýldýzý, aradaki mesafe uzaklýðýndan dolayý dikkatle bakanlar seçebilirler."
Sahabîler:- Ya Rasulullah, o yüksek köþkler, peygamberlerin mevkileri midir? baþkalarý oralara eriþemez mi? diye sordular.
Rasulullah (s.a.s):"Evet, o köþkler, peygamberlerin köþkleridir. Fakat (Allah, baþkalarýna da ihsan edebilir) nefsim elinde olan Allah'a yemin ederim (o baþkalarý) öyle erlerdir ki, onlar, Allah'a iman ve Rasulleri (hakkýyla) tasdik etmiþlerdir.” buyurdu. (11)
Rabbimiz Allah, kendisine ve Rasulü (s.a.s)'e itaat edilmesini, dolayýsýyla muvahhid mü'minlerden Allah Ve Rasulü'ne itaat eden Ulu'l- emr'e itaat edilmesini emreder… Herhangi bir anlaþmazlýkta, o meselenin hükmünün Allah ve Rasulü'ne döndürülmesini buyurur …Bu hareketi, ancak gerçekten iman edenler, Allah'a ve ahirete þübhesiz inananlarýn yapacaðýný beyan eder… Elbette bu, en hayýrlý ve sonuç itibariyle en güzeldir… (12)
Rabbimiz Allah, rahmete kavuþturulmasýnýn sebebini þöyle beyan buyuru:" Dosdoðru namazý kýlýn, zekatý verin ve peygamber'e itaat edin. Umulur ki, rahmete kavuþturulmuþ olursunuz." (13)
Ve yegâne önderimiz Rasulullah (s.a.s)'i her þeyden, hatta canlarýndan daha çok seven, iman eden ve itaatte bulunan muvahhid mü'min müslümanlar, Rabbleri Allah'a þu dilekte bulunuyorlar: "Rabbimiz, biz, indirdiðine inandýk ve Rasul’e uyduk. Böylece bizi þahidlerle beraber yaz.(14)
Dipnotlar
1)Sahih-i Buhârî, Kitabu'l-Ýman. B.7. Hds.8. /2) Sahih-i Buhari kitabu'l iman B.7 Hds.7/ 3)"Biz seni âlemler için yalnýzca rahmet olarak gönderdik" Enbiya 21/107/ 4)Tevbe,9/128/ 5)Ahzab,33/6/ 6) sahih-i Buhari kitabu'l Kefalet  B.5 Hds.7/ 7) sahih-i Buhari kitabu'l Eyman ve'n -Nuzur  B.3  Hds.11/  kadý ýyad þifa-i þerif çev.suat cebeci Ank.1992,sh.309-310/ 8)Bkz. sahih-i Buhari kitabu't  tevhid,, B.37 Hds.136./ 9)Ebu nuaym el isfahani hilyetü'l evliya sahabeden günümüze Allah dostlarý, çev said Aykut vdð ist. 1995 c.1sh.124-125 ibn hiþam islâm tarihi  siyer-i ibn hiþam tercemesi çev.hasan ege ist.1985 , c.3 sh 133 ibnü'l esir el kâmil fi't tarih islam tarihi çev m.beþir eryarsoy ist.1985 c.2 sh.154  ibn kesir el bidaye ve'n nihaye büyük islâm tarihi çev.mehmet keskin ist.1994 c.4 sh.84/ 10)ibn hiþam A.g.e.c.3 sh.244-245/ 11) ) sahih-i Buhari kitabu'l Bed'i'l vahy   B.8 Hds.65/ 12)Bkz.Nisa,4/59/ 13Nur,24/56/ 14Âl-i imrân,3/53.