Tüm gizemlilikleri, güzellikleri, güçlülükleri ile insanoðlu anlaþýlmayý bekliyor… Mahlûkatýn en eþrefi, en erkemi, en ahseni, en efdali kuþkusuz insandýr… Böyle olmakla beraber cehl, zulüm, cidal, hýrs, nankörlük, zaaf hepsi insan için…
Bu bakýmdan insan izaha muhtaç bir varlýktýr…
En büyük keþif insanýn kendini keþfetmesidir… Ýnsan çamurundaki üstü örtülü cevheri ortaya çýkardýðý zaman, ne muazzam bir deðer olduðu belli olacaktýr…
Bunun için de iç dünyamýzda deruni bir sefere çýkmamýz gerekiyor… Enfusi bir bakýþla insan gerçeðine nüfuz etmemiz kaçýnýlmaz oluyor…
Ýnsan deðerlidir… Allah’ýn (c.c) muhteþem sanatý insanda tecelli etmiþtir… Bu bakýmdan her insan kendini önemsemek durumundadýr… Hangi deðerler manzumesine sahip olduðunu idrak etmek mecburiyetindedir…
Evet, insan gerçekten önemlidir… Hümanizme terk edilmeyecek kadar önemlidir…
Önemine binaen insanýn önce kendisini tanýmasý gerekiyor. Ondan da önemlisi insanýn kendisi ile barýþýk olmasýdýr…
Günümüz insanýnýn kendisi ile barýþýk olduðunu söyleyebilir miyiz?
Zor bir soru…
Görünen o ki, belirsizlikler, bulanýklýklar içinde bocalayan insanoðlunun kendisi ile barýþýk olmasýný bekleyemeyiz… Ýç insicamý bozulan insanýn hayata bir þey katmasý þuurda kalsýn, ayakta bile kalmasý çok zor… Ruhun derinliklerinde baþlayan infial, insaný isyanýn eþiðine çekiyor…
Evet, insanýmýzýn tatminsiz, tahammülsüz ve takatsiz olmasý endiþe verici… Ýçine kapanýk, karamsar bir dünyanýn insaný, kapasitesi ne olursa olsun bir deðer üretemez… Özgüvenini kaybeden yorgun ruhlarýn yol almasý beklenemez… Doyumsuz, güvensiz nesiller yalnýzlýk girdabýnda tükenip gidiyor…
Göklerde ve yerde kim varsa O'nundur. Hepsi O'na itâat edip boyun eðmiþtir.
( Rûm sûresi - 26)
Bir Hadis
Ebu Hureyre (r.a.)’ýn rivayet ettiðine göre
Resulullah (s.a.v.) þöyle buyurmaktadýr:
“Âdemoðlu secde ayetini okuyup da secde ederse, þeytan, ‘Vah bana, âdemoðlu secdeyle emrolundu ve secde etti. Sonunda da cenneti kazandý. Ben ise secdeyle emrolundum, inat edip secde etmedim ve cehennemi hak ettim.’ deyip aðlayarak uzaklaþýr.”
Müslim, Ýman 81
Bir Dua
Onlar, ayakta iken, otururken, yan yatarken Allah'ý zikrederler ve göklerin ve yerin yaratýlýþý konusunda düþünürler. (Ve derler ki:) "Rabbimiz, sen bunu boþuna yaratmadýn. Sen pek yücesin, bizi ateþin azabýndan koru."
"Rabbimiz, þüphesiz Sen kimi ateþe sokarsan, artýk onu 'hor ve aþaðýlýk' kýlmýþsýndýr; zulmedenlerin yardýmcýlarý yoktur."
"Rabbimiz, biz: "Rabbinize iman edin" diye imana çaðrýda bulunan bir çaðýrýcýyý iþittik, hemen iman ettik. Rabbimiz, bizim günahlarýmýzý baðýþla, kötülüklerimizi ört ve bizi de iyilik yapanlarla birlikte öldür."
"Rabbimiz, elçilerine va'dettiklerini bize ver, kýyamet gününde de bizi 'hor ve aþaðýlýk' kýlma. Þüphesiz Sen, va'dine muhalefet etmeyensin." (Al-i Ýmran suresi 191- 194)
Derin Kavrayýþ Sahiplerinin Duasý
Hikmetli Söz
Akrabalarýna saygýlý davran; zira onlar kendileriyle uçtuðun kanatlarýn, ona varacaðýn kökün, kendisiyle hamle yapacaðýn elindir.
