İnsanlardan öylesi vardır ki, "Allah'a iman ettik" der; fakat Allah uğruna eziyet gördüğü zaman, insanların fitnesini (eziyetini) Allah'ın azabıymış gibi sayar; ama Rabbinden 'bir yardım ve zafer' gelirse, andolsun:
"Biz gerçekten sizlerle birlikteydik" demektedirler. Oysa Allah, alemlerin sinelerinde olanı daha iyi bilen değil midir?
( Ankebut Suresi - 10)
Bir Hadis
İbnu Mes'ud (Radiyallahu Anh) anlatıyor: Rasulullah (Sallallahu Aleyhi Vessellem) şöyle buyurdu:
"Benden önce ALLAH'ın gönderdiği her peygamberin mutlaka ümmetinden havarileri ve arkadaşları olmuştur. Bunlar onun sünnetiyle amel ederler, emirlerini de yerine getirirlerdi. Sonra, bu peygamberlerin ardından öylesine kötüler zuhur etmişti ki, yapmadıklarını söyleyip, kendilerine emredilmeyeni de yapmışlardır. Kim bu güruhla eliyle mücahede ederse mü'mindir. Kim onunla diliyle mücahede ederse o da mü'minedir. Kim de onlarla kalbiyle mücahede ederse o da mü'mindir. Bunun gerisinde, artık zerre miktar iman yoktur."
(Müslim, İman 80)
Bir Dua
“Rabbim! Bütün işlerimdeki ölçüsüzlüğümü, cahilliğimi ve hatamı bağışla. Sen
bunları benden daha iyi biliyorsun.”
(Buhârî, Deavât, 60)
Hikmetli Söz
İnsanlığın bekası medeniyeti ile, medeniyetin ayakta durabilmesi de adelet iledir.
