Ego kişinin kendi özü, nefsi, anlamına gelir. Egoizm ise kişinin her alanda ve her durumda kendini öncelemesi yada öne çıkartmasıdır. Bencillik, bir kişinin kendisi yada yaptığı değerlere fazlaca önem vermesi ve kendisini aşırı beğenmesi ile başlar ve kişinin kendisine tapmasına kadar varan bir süreçtir. Bencil insanlar kendisini örtüp saklamak için çoğunlukla yaptıklarının çok değerli ve kendisinin saygı duyulması gereken insanlar olduğuna inanırlar, insanlardan da bunu beklerler. Bencil insanlar çocukluktan itibaren çok şımartılan, her istediği kendisine verilmiş, çok fazlaca zorluk ve sıkıntı yaşamamış insanlardır. Hemen her konuda kendisine aşırı güveni olan insanlardır. Hadiselere karşı tahammülsüz ve sert mizaçlı insanlardır. Her konuyu bildiklerine inanırlar. Karşılaşılan tüm problemleri, ancak kendilerinin çözebileceklerine inanırlar.
Özgüvenleri oldukça fazladır. Hez zaman tüm iplerin kendi ellerinde olmalarını isterler. Eğer bunu tam olarak elde edemezlerse gergin ve hoşgörüsüz olurlar. Kuralcı ve statükocudurlar. Hemen hiçbir konuda esnekliği sevmezler. Yönetilmeye asla tahammül edemezler. Özgürlüklerine ve kendisine çok düşkün insanlardır. İnsanlarla ilişkilerinde, onlara bir konuda tavsiyede bulunacağı zaman bile emir kipini kullanırlar. Her istediğinin mutlaka yapılmasını isterler. Kendi isteklerine duyarlılık göstermeyen bir insana tahammül edemezler. Elinden geldiğince insanları ezerler. Çevresindeki pek kimseye saygı göstermezler. Adeta kral ruhlu insanlardır. Etrafındaki herkezi kendi yardımcısı yada kulu gibi görürler. İnsan tipleri içersinde terbiyesi-düzelmesi en zor olanlar bunlardır. Çünkü kimseden birşey almayı, zayıf görünmeyi ve nasihat dinlemeyi sevmezler. Aklıyla herşeyi halledebileceğini düşünürler. Paylaşmayı ve vermeyi hiç sevmezler. Kendisine ait olan en ufak birşeye dahi kimsenin el sürmesini yada kullanmasını istemezler. Geçimsiz ve uyumsuz insanlardır. Kendi isteği şeyleri elde etmişse mutlu olurlar. Başka insanların dertleri yada mutlulukları onları hiç ilgilendirmez. Birçoğu asosyal yaşarlar. Genellikle insanlardan fazlaca hoşlanmazlar. Arkadaşları yada dostları pek yoktur. Kendisine çok düşkün olan insanlar oldukları için hep kendi etrafında dönerler. İnsanlarında her zaman kendileriyle ilgilenmelerini ve değer vermelerini beklerler. Bencil insanlar tek ve yanlızca kendini severler, kendisinden başka kimseyi sevmezler. Çok yakınındaki insanları seviyormuş gibi görünmeleri, kendi menfaati ve işine yaradığı içindir. Onlardan kendisine bir fayda gelmediğini anladığında hemen onlardan yüz çevirirler. Ayrıca kendisine çok yakın olan , anne, baba, çocuk gibi değerleri sevmesi, onların kendi beninin bir parçası gördüğü içindir. Buna dahil olmayanlardan ise daima uzak duracaklardır.
Kur’an, insanları düzeltme konusunda en çok üzerinde durduğu alan bencilliktir. Çünkü bencillik problemi halledilmeden kemal bir iman olamayacaktır. Kulun Allah (c.c.)’ı sevmesi, O’na tabi olması mutlak manada olamayacaktır gerçekleşemeyecektir.
Kur’anda kişinin bencillikten kurtulması için ona, sürekli iki yol gösterir.
Birincisi, çokça infak etmek yani kendinde olan herşeyi olmayanla paylaşmak.
ikincisi ise, nefsilik çukurundan kurtulup kalbileşmektir.
Bu iki özellik arttıkça bencillikte azalacaktır.
Ardından hakiki iman ortaya çıkacaktır.
Allah (c.c.), kendisini düzelten ve bencil olmayan insanları sever…
