O ümmeti üzerine tir tir titriyordu. O (sav), ümmetine son derece þefkatli ve son derece merhametli idi. Allah Rasûlü (sav), ümmeti için yaþadý. Ümmeti için gayret etti. Ümmetini sevgi ile baðrýna bastý. Her fýrsatta ümmetini uyardý. Ümmetin öncülerini, ilk nesli, “Örnek Nesil” olarak yetiþtirdi. Örneklerle Sahabenin Rasûlullah Sevgisi Ümmetine bu denli düþkün olan bir Peygamberi, Sevgililer Sevgilisi Peygamberimiz (sav)’i dünya gözüyle mü’min olarak gören, O (sav)’nun sohbetinden, O (sav)’nun ilminden hissedar olan Muhammed Ümmeti’nin ilk mübârek nesli olan “Sahabe-i Kiram”, Allah Rasûlü (sav)’nü candan-gönülden sevmiþlerdi. O (sav)’na son derece muhabbet ve hürmetle baðlanmýþlardý. Onlar gerçek anlamýyla Rasûlullah (sav) âþýký idiler. Efendimiz (sav) þöyle buyurmuþtu: “Sizden biriniz Beni; annesinden, babasýndan, evladýndan ve bütün insanlardan daha çok sevmedikçe gerçek mü’min olamaz.”2Buna göre Allah Rasûlü (sav)’nü sevmek imanýmýzýn gereði, gerçek mü’min olmanýn özelliklerinden biri idi. Sahabe-i Kiramdan Abdullah b. Hiþam (ra) anlatýyor: Peygamberimiz (sav)’le beraberdik. Peygamberimiz (sav), Hz. Ömer’in elini tutuyordu. Hz. Ömer (ra), Peygamberimiz (sav)’e: - Ya Rasûlallah! Sen Bana her þeyden daha sevgilisin ancak nefsim hariç, dedi. Peygamberimiz (sav) Hz. Ömer’e hitaben; - “Hayýr, Nefsimi kudretinin elinde tutan Allah’a yemin olsun ki, Sizden biriniz, Beni kendi nefsinden de daha çok sevmedikçe gerçek anlamýyla iman etmiþ olamaz.” buyurdu. Bunun üzerine Hz. Ömer (ra) -Allah’a yemin olsun ki Ya Rasûlullah! Þu anda Sen bana nefsimden de daha sevgilisin, dedi. Bunun üzerine Efendimiz (sav): -Ýþte þimdi oldu, yâ Ömer, buyurdu.3 ***
Hz. Ali (ra)’ye: -Rasûlullah (sav)’a olan sevginiz nasýldý, diye sorulmuþtu. Hz. Ali (ra) þöyle cevap verdi: “Allah’a yemin olsun ki, O (sav), bize mallarýmýzdan, evladýmýzdan annelerimizden ve babalarýmýzdan daha sevgili idi. Susuzluktan yanan insana soðuk sudan daha sevgili idi.”4 *** Bilâl-i Habeþî (ra), Þam’da son saatlerini yaþýyordu. Ölümü yakýndý. Hanýmý: - “Ah benim üzüntüm?!” dedi. Bunun üzerine Bilâl: - “Ah benim sevincim?!” Yarýn ben, sevgili dostlarýma, Muhammed (sav)’ime ve ashabýna kavuþuyorum, dedi.5 *** Mekkeli müþrikler, Zeyd b. Desinne (ra)’yi öldürmek için Harem bölgesi dýþýna çýkarmýþlardý. O sýrada Ebu Süfyan ona: - “Allah aþkýna ya Zeyd!” Muhammed’in þu anda bizim yanýmýzda senin yerinde olmasýný, O’nun boynunun vurulmasýný, senin de ailen içinde, huzurla oturmaný ister misin?” diye sordu. Zeyd: - “Allah’a yemin olsun ki, benim evimde ailemle birlikte olup ta Muhammed Mustafa (sav)’nýn benim yerimde daraðacýnýn önünde olmasýný deðil; Medine’de bulunduðu yerde O (sav)’nun ayaðýna bir diken batmasýný bile istemem.” dedi. Bunun üzerine Ebu Süfyan: -Muhammed’in ashabýnýn Muhammed’i sevdiði kadar insanlar arasýnda hiç kimsenin kimseyi sevdiðini görmedim, dedi.6 *** Abdullah bin Zübeyr (ra), Haccac tarafýndan þehid edilmiþti. Abdullah b. Ömer (ra) O (sav)’nun kabri baþýnda durdu. Onun için dua ve istiðfarda bulundu ve þöyle dedi: “Ey Zübeyr’in Oðlu! Allah’a yemin ederim ki, Sen bildiðim kadarýyla geceleri ayakta namazda, gündüzleri oruçlu idin. Sen gerçekten Allah ve Rasûlü (sav)’nü seviyordun.” dedi.7 *** Safvan b. Kudame (ra) anlatýyor: Allah Rasûlü (sav)’ne hicret ettim. Onun huzuruna geldim. - Ya Rasûlallah! Bana elini ver. Sana bey’at edeyim, dedim. Bana elini verince: - Ya Rasûlallah! Ben Seni seviyorum, dedim. Allah Rasûlü (sav): - “Kiþi sevdiðiyle beraberdir.” buyurdu.8 ***
Sahabe-i Kiramdan Halid b. Ma’dan’ýn kýzý Abde anlatýyor: Babam Halid b. Ma’dan (ra), yataðýna her yattýðýnda Allah Rasûlü (sav)’ne olan özlemini ve isim vererek O (sav)’nun ashabýna, Ensar ve Muhacirlere olan özlemini ifade eder ve gözlerine uyku girinceye kadar þöyle derdi: - Onlar benim özümdür. Ben onlardan bir parçayým. Benim kalbim onlara hasret duyuyor. Onlara olan özlemim giderek artýyor. Ya Rabbi! Benim rûhumu al. Beni dostlarýma kavuþtur.9 *** Bir sahabî, Peygamberimiz (sav)’e geldi ve þöyle dedi: -Ya Rasûlallah! Sen bana ailemden ve malýmdan daha sevgilisin. Ben seni hatýrlayýnca, Sana gelip seni görmeden duramýyorum. Bir gün öleceðimi, Senin de öleceðini düþündüm. Anladým ki Sen Cennet’e girince Peygamberlerle beraber olacaksýn. Ben Cennet’e girersem Seni göremeyeceðim, dedi.10 Bunun üzerine þu meâldeki âyet nazil oldu: “Kim Allah’a ve Rasûl’e itaat ederse, böyleleri Allah’ýn kendilerine nimet verdiði Peygamberler, sýddýklar, þehitler ve sâlihlerle beraberdir. Onlar ne güzel dostturlar.”11 *** Kadýný-erkeði, genci yaþlýsýyla bütün ashâb-ý kiram, Allah Rasûlü’ne âþýk idiler. Her vesîleyle en güzel ifadelerle bunu dile getiriyorlardý. Megazî müellifi Ýbn Ýshak anlatýyor: Uhud günü Ensar’dan Dinar Oðullarý kabilesinden bir haným; babasýný, kardeþini ve kocasýný kaybetmiþti. Uhud meydanýna koþup gelen bu kadýn, bu duruma hiç aldýrýþ etmemiþti. Kadýn sürekli olarak her gördüðü kiþiye: - “Rasûlullah ne yaptý? O’nun durumu nasýl?” diye soruyordu. Ashab-ý Kiram: - Allah’a hamdolsun O saðdýr, iyidir, arzu ettiðin gibidir, dediler. Kadýn: - Bana O’nu gösterin. O’nu göreyim, dedi. Efendimiz (sav)’i görünce: - Sen hayatta olduktan sonra hiçbir musibet önemli deðildir, dedi.12 *** Zeyd b. Eslem anlatýyor: Hz. Ömer (ra) halifeliði döneminde Medine’de halka güven vermek için geceleri dolaþýrdý. Bir evde kandil ýþýðýnda yün eðiren yaþlý bir kadýn gördü. Yaþlý kadýn yanýk yanýk þu þekilde þiir okuyordu: “Ebrar’ýn salâtý Muhammed’in üzerine olsun. En iyiler, en hayýrlýlar O’na salât eylesin. Sen ki, oruçluydun gündüzleri, namazla geçirirdin gecelerini, Ah! Ne desem?! Düþünüyorum ölümün sebeplerini, Acaba âhiret yurdu buluþturur mu “En Sevgili” ile beni?” Bunu duyan Hz. Ömer (ra) gözyaþlarýný tutamamýþ, aðlamaya baþlamýþtý.13 ***
Sahabe Sonrasý Nesillerde Rasûlullah (sav) Sevgisi Öncü nesil Sahabe-i Kiram’da zirvesini yaþayan bu Rasûlullah Sevgisi, sonraki nesillerde de ayný þekilde devam etmiþtir. Sahabe sonrasý yaþayan, Peygamberimiz’e eriþemediði ve O’nu hayatýnda hiç göremediði halde O’na sonsuz sevgi duyan nesillerde de bu sevgi çaðlayaný devam edecek, kýyamete kadar O’nun ümmeti olarak bu sevgi seli akacaktýr Allah’ýn izniyle… Bu gerçek, Efendimiz (sav)’in ifadesiyle þöyle dile getirilmektedir: “Ümmetim içerisinde Beni en çok sevenler arasýnda öyleleri var ki, Benden sonra yaþayacak olan bu kiþilerden her biri Beni görebilme karþýlýðýnda âilesini ve malýný feda etmeyi temenni edecektir.”14 Tarih boyunca nice Allah dostlarý, Ýslâm âlimleri, irþad erbabý, gönül adamlarý, belâgat ve fesahat üstadlarý, söz sultanlarý, Rasûlullah (sav) âþýklarý bu sevgiyi terennüm etmiþler; ilâhîler, kasideler, medhiyeler, mevlidler, miraciyeler, hilyeler, þemâiller, siyerler ve diðer eserlerle, ders ve sohbetleriyle hep bu sevgiyi dile getirmiþlerdir. Bugün de ihlaslý mü’minler, bu sevgi sebebiyle O (sav)’na itaat ve sadâkati sergilemekte, O (sav)’nun getirdiði Kur’an’ý okuyup yaþamakta, O (sav)’nun nezih sünnetini baþ tacý etmektedirler. Þuurlu mü’minler, gençliðe ve yeni nesle O (sav)’nun hayat çizgisini aþýlamakta, O (sav)’nun sahâbe-i kiramýný sevmekte, O (sav)’na dost olanlarý dost, O (sav)’na düþman olanlarý düþman kabul etmekte, O (sav)’nu daima salavatla, salât ü selâmla anmaktadýrlar. Rasûlullah sevgisiyle hayat bulan imanlý gönüller; bu sevgiyle yaþayacak, ilahî huzura bu sevgi ile varacaklardýr, Allah’ýn izniyle. Ne mutlu O (sav)’nu gönülden severek Cennet’te O (sav)’nunla beraber olanlara! Dipnotlar: 1-Anadolu Gençlik Dergisi, Nisan sayýsý, Ýstanbul. 2-Buharî: Ýman 8; Müslim: Ýman 70 3- Buharî: Eyman 3 (Fethu’l-Barî: 11/523, Hadis No: 6632) 4-Kadý Ýyaz, Þifa: 2/51. (thk. Üsame Rifaî, Cemal es-Seyravan ve arkadaþlarý) 5-Kadý Ýyaz, Þifa: 2/53. 6-Beyhakî, Þuabü’l-Ýman; Kadý Ýyaz, Þifa: 2/54. 7-Ýbn Sa’d, Tabakat; Kadý Ýyaz, Þifa: 2/54. 8- Kadý Ýyaz, Þifa: 2/47. 9-Kadý Ýyaz, Þifa: 2/50. 10-Taberanî, el-Mu’cemü’l-Kebir; Ýbn Mürdeveyh, Müsned; Kadý Ýyaz, Þifa: 2/48. 11-Nisa: 6 12-Ýbn Ýshak, Megazî, Beyhakî, Þuabü’l-Ýman, Kadý Ýyaz, Þifa: 2/51 13-Abdullah b. Mübarek, Kitabü’z-Zühd; Kadý Ýyaz, Þifa: 2/52. 14-Müslim: Cennet 13; Ahmed b. Hanbel, Müsned: 2/417; 5/156•

[email protected]