Ego kiþinin kendi özü, nefsi, anlamýna gelir. Egoizm ise kiþinin her alanda ve her durumda kendini öncelemesi yada öne çýkartmasýdýr. Bencillik, bir kiþinin kendisi yada yaptýðý deðerlere fazlaca önem vermesi ve kendisini aþýrý beðenmesi ile baþlar ve kiþinin kendisine tapmasýna kadar varan bir süreçtir. Bencil insanlar kendisini örtüp saklamak için çoðunlukla yaptýklarýnýn çok deðerli ve kendisinin saygý duyulmasý gereken insanlar olduðuna inanýrlar, insanlardan da bunu beklerler. Bencil insanlar çocukluktan itibaren çok þýmartýlan, her istediði kendisine verilmiþ, çok fazlaca zorluk ve sýkýntý yaþamamýþ insanlardýr. Hemen her konuda kendisine aþýrý güveni olan insanlardýr. Hadiselere karþý tahammülsüz ve sert mizaçlý insanlardýr. Her konuyu bildiklerine inanýrlar. Karþýlaþýlan tüm problemleri, ancak kendilerinin çözebileceklerine inanýrlar.
Özgüvenleri oldukça fazladýr. Hez zaman tüm iplerin kendi ellerinde olmalarýný isterler. Eðer bunu tam olarak elde edemezlerse gergin ve hoþgörüsüz olurlar. Kuralcý ve statükocudurlar. Hemen hiçbir konuda esnekliði sevmezler. Yönetilmeye asla tahammül edemezler. Özgürlüklerine ve kendisine çok düþkün insanlardýr. Ýnsanlarla iliþkilerinde, onlara bir konuda tavsiyede bulunacaðý zaman bile emir kipini kullanýrlar. Her istediðinin mutlaka yapýlmasýný isterler. Kendi isteklerine duyarlýlýk göstermeyen bir insana tahammül edemezler. Elinden geldiðince insanlarý ezerler. Çevresindeki pek kimseye saygý göstermezler. Adeta kral ruhlu insanlardýr. Etrafýndaki herkezi kendi yardýmcýsý yada kulu gibi görürler. Ýnsan tipleri içersinde terbiyesi-düzelmesi en zor olanlar bunlardýr. Çünkü kimseden birþey almayý, zayýf görünmeyi ve nasihat dinlemeyi sevmezler. Aklýyla herþeyi halledebileceðini düþünürler. Paylaþmayý ve vermeyi hiç sevmezler. Kendisine ait olan en ufak birþeye dahi kimsenin el sürmesini yada kullanmasýný istemezler. Geçimsiz ve uyumsuz insanlardýr. Kendi isteði þeyleri elde etmiþse mutlu olurlar. Baþka insanlarýn dertleri yada mutluluklarý onlarý hiç ilgilendirmez. Birçoðu asosyal yaþarlar. Genellikle insanlardan fazlaca hoþlanmazlar. Arkadaþlarý yada dostlarý pek yoktur. Kendisine çok düþkün olan insanlar olduklarý için hep kendi etrafýnda dönerler. Ýnsanlarýnda her zaman kendileriyle ilgilenmelerini ve deðer vermelerini beklerler. Bencil insanlar tek ve yanlýzca kendini severler, kendisinden baþka kimseyi sevmezler. Çok yakýnýndaki insanlarý seviyormuþ gibi görünmeleri, kendi menfaati ve iþine yaradýðý içindir. Onlardan kendisine bir fayda gelmediðini anladýðýnda hemen onlardan yüz çevirirler. Ayrýca kendisine çok yakýn olan , anne, baba, çocuk gibi deðerleri sevmesi, onlarýn kendi beninin bir parçasý gördüðü içindir. Buna dahil olmayanlardan ise daima uzak duracaklardýr.
Kur’an, insanlarý düzeltme konusunda en çok üzerinde durduðu alan bencilliktir. Çünkü bencillik problemi halledilmeden kemal bir iman olamayacaktýr. Kulun Allah (c.c.)’ý sevmesi, O’na tabi olmasý mutlak manada olamayacaktýr gerçekleþemeyecektir.
Kur’anda kiþinin bencillikten kurtulmasý için ona, sürekli iki yol gösterir.
Birincisi, çokça infak etmek yani kendinde olan herþeyi olmayanla paylaþmak.
ikincisi ise, nefsilik çukurundan kurtulup kalbileþmektir.
Bu iki özellik arttýkça bencillikte azalacaktýr.
Ardýndan hakiki iman ortaya çýkacaktýr.
Allah (c.c.), kendisini düzelten ve bencil olmayan insanlarý sever…
[email protected]
